Magazines | Noord-Limburg Business nr 5 2014

Onlangs hebben de vier grootste pensioenfondsen in Nederland bekend gemaakt dat zij de komende 10 jaar niet zullen gaan indexeren. Het feit dat dit gegeven aan de inwoners van dit land haast ongemerkt voorbijgaat, geeft al aan dat we hier – ondanks alle aandacht aan pensioenen in de afgelopen jaren – niet mee bezig zijn. In mijn ogen komt dat voornamelijk door de ‘betutteling’ vanuit Den Haag.

Het effect van het niet indexeren van pensioenen de komende 10 jaar én het effect van het feit dat dit de afgelopen 5 jaar ook niet is gedaan, heeft als resultaat dat men gemiddeld 40% (!) minder pensioen opbouwt. Als je dat vervolgens bij ‘Henk en Ingrid’ aan de keukentafel gaat uitleggen, gaat men het terecht ineens wel als heel belangrijk beschouwen. Feit is dat ongeveer 80% van de beroepsbevolking verplicht aangesloten is bij een pensioenfonds. Dat maakt het lekker gemakkelijk, want je kunt er verder toch niets aan doen… De overheid heeft gemeend dat deze kapitaalreuzen het geld voor de ‘leek’ goed zouden beheren, want de werknemer zelf snapt het niet helemaal en pensioenmaterie is lastig.

Dit klopt in feite allemaal wel, maar ik ben stellig van mening dat tijden veranderen en dat een aantal essentiële zaken die als fundament van de bovengenoemde gedachte dienden, is weggeslagen. Zo blijven werknemers al lang niet meer 40 jaar of langer bij dezelfde werkgever. Het aantal huwelijken dat strandt, gaat in rap tempo richting de 50%. Jongeren worden steeds vroeger volwassen en halen alle gewenste informatie via het internet binnen.

Zo houdt mijn collega zich bezig met hypotheken en dat is ook complexe materie. Toch moeten de kopers van een huis zich hierin gaan verdiepen, teneinde een goede keuze te kunnen maken. Geloof het of niet, maar het lukt aardig om mensen hierin te begeleiden. Zo’n ‘leek’ blijkt de gemiddelde Nederlander dus toch niet te zijn! Raar is het dan toch dat de keuzevrijheid wat betreft het pensioen sterk achterblijft. Ik pleit voor een systeem, waarbij iedere werknemer zelf kan kiezen bij welk pensioenfonds of verzekeraar hij/zij graag het pensioen wenst op te bouwen. Een wettelijk minimum zou daarbij wellicht verplicht kunnen worden gesteld, maar het belangrijkste hierbij is het gegeven dat men zich wel degelijk gaat interesseren in pensioen. Er valt immers echt wat te kiezen! Nu zullen de grotere werkgevers misschien gruwelen bij de gedachte dat zij de pensioengelden moeten gaan overmaken naar 40 verschillende instanties, maar tegenwoordig is het een kwestie van één keer ‘inregelen’ in het geautomatiseerde systeem, terwijl dat ook dient te gebeuren in de huidige situatie. Het voordeel daarvan is wel dat die werkgever (en werknemer) ineens af is van het hele ‘waardeoverdrachtgedoe’.

Laat de werknemer nu eens zelf de afweging eens maken. Er kan dan echt rekening worden gehouden met een eventuele partner, kinderen en bijvoorbeeld de eigen vermogenspositie. Daarmee wordt de verantwoordelijkheid gedeeltelijk weggenomen bij de werkgever, maar ik geloof niet dat de werknemers daar problemen mee hebben. Het wordt tijd dat Den Haag kiest voor haar kiezers!

column pensioenadvies

delen: