Van succes leer je niets
Jan Klerken, directeur-eigenaar van Scelta Mushrooms, deinst er niet voor terug om zakelijke risico’s te nemen. Inmiddels is hij eigenaar van zeven bedrijven die alle zijn verbonden aan de productie en verwerking van champignons en komt hij deze zomer met een heuse Kids University. “Ik vond vroeger dat je als ondernemer overal geweest moest zijn en alles geprobeerd moest hebben. Van succes kan je namelijk niets leren, wel van mislukkingen”, aldus Klerken.
Fotografie: Hans Franz
Uit wat voor gezin komt u?
“Ik ben geboren en getogen op de plek waar ik nu woon. Ik kom uit een ondernemersfamilie. Mijn vader had een conservenfabriek en een champignonkwekerij, maar stond altijd open voor nieuwe dingen. Zo ging hij ooit naar een openbare verkoop van een machinebedrijf en kwam hij met twee vrachtwagens met machines terug die hij voor van alles kon gebruiken.
Zelf ging ik met heel veel plezier naar school. Ik vond 3 havo een geweldige klas en die wilde ik zelf overdoen. Toen het nieuwe schooljaar aanbrak, bleken mijn vertrouwde klasgenootjes weg te zijn. Ik ben toen weer terug naar huis gefietst en zei tegen mijn vader dat ik bij hem kwam werken. Dit combineerde ik met het behalen van mijn diploma’s via de avondschool. Ik bleek een talenknobbel te hebben, en dat komt me nu heel goed van pas.”
Hoe bent u ondernemer geworden?
“In 1980 nam ik het bedrijf van mijn vader over, maar na een jaar vond ik er niet veel meer aan. Ik zag zelf niets in het kweken. Dat is een hele andere tak van sport, en daar moet je ook fingerspitsengefuhl voor hebben. Na een jaar verkocht ik het bedrijf, tegen de zin van mijn vader in. Uiteindelijk heb ik in 1983 gekozen voor productlijnen in diepgevroren champignons. Ik wilde zelf niet tussen vier muren zitten en ging naar Spanje en Frankrijk toe om champignons op te kopen. Deze hadden meer smaak en waren ook goedkoper. De champignons liet ik dan in Nederland verwerken en exporteren naar de Verenigde Staten. Ik vond overal primeurs. In 1984 ging ik naar Polen, waar handel drijven destijds heel anders ging. Aan de Oost-Duitse grens werd je vrachtwagen nog met spiegeltjes onder de auto gecontroleerd en moest je elke dag 36 DM inwisselen. Buitenlanders werden door de inwoners nagekeken. Dat is allemaal veranderd. Mijn bedrijf is geleidelijk gegroeid. Nu woon ik na zes keer verhuisd te zijn weer op de plek waar ik ben geboren, en ook mijn oudste zoon is hier geboren. De loodsen van mijn vader stonden op de plek waar nu The Scelta Institute staat.”
Wat kenmerkt u als ondernemer?
“Ik wil graag winnen. Ik praat dan ook niet over innovatie maar winnovatie. Ik ben ook van mening dat een goed product begint met een niche, uit het niets. De weg van niche naar bulk, waarmee je uiteindelijk de inspanning betaald krijgt, is verschrikkelijk spannend en leuk. Je ontmoet mensen zoals designers en productontwikkelaars. Aan de ene kant vind ik echte primeurs leuk, maar aan de andere kant ben ik heel ouderwets en wil ik de continuïteit waarborgen en goed onderhouden. Dat maakt mijn werk zo interessant. Mijn motto is ook ‘dare to share’. Ik ben met veel mensen in contact gekomen die elk hun skills en capaciteiten hebben. Met die capaciteiten ben ik aan de slag gegaan en heb ik nu zeven productiebedrijven waarin iedereen zijn takenpakket heeft. Voor al deze mensen en bedrijven hebben we een centrale marketingafdeling die de markt naar de fabriek moeten brengen. Wij laten de klant beslissen wat we produceren. We denken dus veel meer vanuit de markt dan vanuit de productie. En in onze situatie werkt het.”
Wat maakt een ondernemer?
“Doorzettingsvermogen. Als je erin gelooft, is er maar één weg en die gaat omhoog. Ook is eigengereid belangrijk. Zodra iets jouw eigendom is, ga je het koesteren, beschermen en wil je er iets moois ervan maken. Je bent trots op wat je doet en dat wil je ook laten zien. Andere belangrijke eigenschappen zijn vertrouwen, respect en egoïsme. Dat is een heel lelijk woord, maar als je niet egoïstisch bent kan je ook niet voor jezelf zorgen. Je moet ook trots zijn op wat je doet en het laten zien. Wat dat betreft is de regio Noord-Limburg heel bescheiden. Ze zou juist trots op zichzelf moeten zijn en aan de markt moeten vertellen wat ze doet. Limburg wordt in zijn geheel ook in een hoekje geduwd. We zouden niet luisteren naar Den Haag en er worden lacherige reclames gemaakt zoals die van de SNS bank en Mora, terwijl hier heel veel ondernemers zitten met mooie bedrijven.”
Delegeert u veel?
“De core business van het bedrijf loopt en is zelfstandig. Af en toe vindt er natuurlijk wel overleg plaats. Ik heb geleerd om, zodra dingen leuk worden om te doen, ze over te geven aan een werknemer. Mensen begrijpen dat nauwelijks. Ze kijken ook altijd verbaasd als ik vertel dat ik bijvoorbeeld vandaag maar één telefoontje heb gehad, namelijk van mijn assistente om te vragen hoe laat ik op kantoor zou zijn.
Ik ben ook niet constant met mijn mail bezig, en gebruik internet vooral om het nieuws te volgen. Je hebt ook mensen die continu hun mail in de gaten houden tijdens het reizen, ik geniet dan van mijn vrije tijd. Dat zijn keuzes in je leven.”
Waar houdt u zich nu vooral mee bezig?
“Ik ben bezig met het internationale karakter van ons bedrijf, en ben daarvoor heel veel op reis. Ik kom overal en pik ook overal ideeën uit landen zoals China, Japan en Marokko. Je bent ambassadeur van je eigen bedrijf, en dat heb ik bewust op mijn kaartje gezet.
Daarnaast ben ik nu ook druk bezig met het opzetten van Kids University for Cooking. Het stoort mij enorm om clichés te moeten aanhoren dat kinderen niet weten waar voedsel vandaan komt. De mensen hebben er zelf schuld aan, want als je kinderen iets niet leert kunnen ze het ook niet gebruiken. Het idee is om een fysieke plek te maken waar kinderen leuke en gezonde dingen kunnen doen met voeding. Fun en belevend leren zijn de kernwoorden. Ze kunnen bijvoorbeeld zelf een pizza samenstellen, of langs kwekerijen gaan om te zien waar alles vandaan komt. Alles vanuit de gedachte dat kinderen centraal staan. Voor, door en vooral met kinderen. Stichting Kids University for Cooking gaat samenwerken met scholen en de overheid, en de aftrap zal tijdens de Floriade plaatsvinden. In het verlengde daarvan komt er ook een Kokkerelli restaurant waar kinderen gaan koken voor familie. Het mooie is dat de eerste partners zich al aan hebben gediend, en die komen niet uit de food industrie. Zij zien het als een bijzonder MVO-project dat kinderen in staat stelt om uit te groeien tot een gezonde generatie en willen zo hun sociaal-maatschappelijke steentje bijdragen.”
Hoe ziet de toekomst van uw bedrijf eruit?
“Het is belangrijk dat de fundamenten van het bedrijf verder worden versterkt. Verder wil ik versneld verder gaan met het ontwikkelen van nieuwe producten en markten. Ik had als kind al affiniteit met dit product, maar ik had tot een jaar geleden niet durven dromen dat ik zou praten over manitol en glucosan uit champignons. Daarvoor verzamel ik nu ook een hele schare mensen om me heen, waaronder fabrikanten en wetenschappers. Er breken nieuwe tijden aan. En die tijden hebben behoefte aan nieuwe producten en diensten.
Ik heb veel van mijn periode als ondernemer geleerd. Soms neem je echter net iets teveel risico, maar uiteindelijk kom je er alleen maar sterker uit. In feite neem ik nu nog steeds risico’s. The Scelta Institute kost elke dag geld om het draaiende te houden, en je moet bereid zijn om zoiets tot je hobby te maken. De één heeft twee huizen en gaat veel op vakantie. Mijn vrouw en ik hebben twee gezonde zonen, één huis en allebei een mooie auto. Verder hebben we niet veel nodig.”
Paspoortcheck
-geboorteplaats: Venlo
-geboortedatum: 14 februari 1957
-ouders: Gisbert en Wilhelmina Klerken
-partner: Marita Klerken
-opleiding: MEAO
Trivia
-favoriete restaurant: De Italiaanse keuken geniet de voorkeur
-favoriete vakantiebestemming: Ik wissel elk jaar af. Tot nu is Japan het beste bevallen
-boek op het nachtkastje: geen, ik slaap ’s nachts
-Vrije zaterdag: wandelen in de natuur, golfen, food/funshoppen
-ik rijd een: Jaguar
-mijn mobiel is een: Nokia E90
Fotografie: Hans Franz
Uit wat voor gezin komt u?
“Ik ben geboren en getogen op de plek waar ik nu woon. Ik kom uit een ondernemersfamilie. Mijn vader had een conservenfabriek en een champignonkwekerij, maar stond altijd open voor nieuwe dingen. Zo ging hij ooit naar een openbare verkoop van een machinebedrijf en kwam hij met twee vrachtwagens met machines terug die hij voor van alles kon gebruiken.
Zelf ging ik met heel veel plezier naar school. Ik vond 3 havo een geweldige klas en die wilde ik zelf overdoen. Toen het nieuwe schooljaar aanbrak, bleken mijn vertrouwde klasgenootjes weg te zijn. Ik ben toen weer terug naar huis gefietst en zei tegen mijn vader dat ik bij hem kwam werken. Dit combineerde ik met het behalen van mijn diploma’s via de avondschool. Ik bleek een talenknobbel te hebben, en dat komt me nu heel goed van pas.”
Hoe bent u ondernemer geworden?
“In 1980 nam ik het bedrijf van mijn vader over, maar na een jaar vond ik er niet veel meer aan. Ik zag zelf niets in het kweken. Dat is een hele andere tak van sport, en daar moet je ook fingerspitsengefuhl voor hebben. Na een jaar verkocht ik het bedrijf, tegen de zin van mijn vader in. Uiteindelijk heb ik in 1983 gekozen voor productlijnen in diepgevroren champignons. Ik wilde zelf niet tussen vier muren zitten en ging naar Spanje en Frankrijk toe om champignons op te kopen. Deze hadden meer smaak en waren ook goedkoper. De champignons liet ik dan in Nederland verwerken en exporteren naar de Verenigde Staten. Ik vond overal primeurs. In 1984 ging ik naar Polen, waar handel drijven destijds heel anders ging. Aan de Oost-Duitse grens werd je vrachtwagen nog met spiegeltjes onder de auto gecontroleerd en moest je elke dag 36 DM inwisselen. Buitenlanders werden door de inwoners nagekeken. Dat is allemaal veranderd. Mijn bedrijf is geleidelijk gegroeid. Nu woon ik na zes keer verhuisd te zijn weer op de plek waar ik ben geboren, en ook mijn oudste zoon is hier geboren. De loodsen van mijn vader stonden op de plek waar nu The Scelta Institute staat.”
Wat kenmerkt u als ondernemer?
“Ik wil graag winnen. Ik praat dan ook niet over innovatie maar winnovatie. Ik ben ook van mening dat een goed product begint met een niche, uit het niets. De weg van niche naar bulk, waarmee je uiteindelijk de inspanning betaald krijgt, is verschrikkelijk spannend en leuk. Je ontmoet mensen zoals designers en productontwikkelaars. Aan de ene kant vind ik echte primeurs leuk, maar aan de andere kant ben ik heel ouderwets en wil ik de continuïteit waarborgen en goed onderhouden. Dat maakt mijn werk zo interessant. Mijn motto is ook ‘dare to share’. Ik ben met veel mensen in contact gekomen die elk hun skills en capaciteiten hebben. Met die capaciteiten ben ik aan de slag gegaan en heb ik nu zeven productiebedrijven waarin iedereen zijn takenpakket heeft. Voor al deze mensen en bedrijven hebben we een centrale marketingafdeling die de markt naar de fabriek moeten brengen. Wij laten de klant beslissen wat we produceren. We denken dus veel meer vanuit de markt dan vanuit de productie. En in onze situatie werkt het.”
Wat maakt een ondernemer?
“Doorzettingsvermogen. Als je erin gelooft, is er maar één weg en die gaat omhoog. Ook is eigengereid belangrijk. Zodra iets jouw eigendom is, ga je het koesteren, beschermen en wil je er iets moois ervan maken. Je bent trots op wat je doet en dat wil je ook laten zien. Andere belangrijke eigenschappen zijn vertrouwen, respect en egoïsme. Dat is een heel lelijk woord, maar als je niet egoïstisch bent kan je ook niet voor jezelf zorgen. Je moet ook trots zijn op wat je doet en het laten zien. Wat dat betreft is de regio Noord-Limburg heel bescheiden. Ze zou juist trots op zichzelf moeten zijn en aan de markt moeten vertellen wat ze doet. Limburg wordt in zijn geheel ook in een hoekje geduwd. We zouden niet luisteren naar Den Haag en er worden lacherige reclames gemaakt zoals die van de SNS bank en Mora, terwijl hier heel veel ondernemers zitten met mooie bedrijven.”
Delegeert u veel?
“De core business van het bedrijf loopt en is zelfstandig. Af en toe vindt er natuurlijk wel overleg plaats. Ik heb geleerd om, zodra dingen leuk worden om te doen, ze over te geven aan een werknemer. Mensen begrijpen dat nauwelijks. Ze kijken ook altijd verbaasd als ik vertel dat ik bijvoorbeeld vandaag maar één telefoontje heb gehad, namelijk van mijn assistente om te vragen hoe laat ik op kantoor zou zijn.
Ik ben ook niet constant met mijn mail bezig, en gebruik internet vooral om het nieuws te volgen. Je hebt ook mensen die continu hun mail in de gaten houden tijdens het reizen, ik geniet dan van mijn vrije tijd. Dat zijn keuzes in je leven.”
Waar houdt u zich nu vooral mee bezig?
“Ik ben bezig met het internationale karakter van ons bedrijf, en ben daarvoor heel veel op reis. Ik kom overal en pik ook overal ideeën uit landen zoals China, Japan en Marokko. Je bent ambassadeur van je eigen bedrijf, en dat heb ik bewust op mijn kaartje gezet.
Daarnaast ben ik nu ook druk bezig met het opzetten van Kids University for Cooking. Het stoort mij enorm om clichés te moeten aanhoren dat kinderen niet weten waar voedsel vandaan komt. De mensen hebben er zelf schuld aan, want als je kinderen iets niet leert kunnen ze het ook niet gebruiken. Het idee is om een fysieke plek te maken waar kinderen leuke en gezonde dingen kunnen doen met voeding. Fun en belevend leren zijn de kernwoorden. Ze kunnen bijvoorbeeld zelf een pizza samenstellen, of langs kwekerijen gaan om te zien waar alles vandaan komt. Alles vanuit de gedachte dat kinderen centraal staan. Voor, door en vooral met kinderen. Stichting Kids University for Cooking gaat samenwerken met scholen en de overheid, en de aftrap zal tijdens de Floriade plaatsvinden. In het verlengde daarvan komt er ook een Kokkerelli restaurant waar kinderen gaan koken voor familie. Het mooie is dat de eerste partners zich al aan hebben gediend, en die komen niet uit de food industrie. Zij zien het als een bijzonder MVO-project dat kinderen in staat stelt om uit te groeien tot een gezonde generatie en willen zo hun sociaal-maatschappelijke steentje bijdragen.”
Hoe ziet de toekomst van uw bedrijf eruit?
“Het is belangrijk dat de fundamenten van het bedrijf verder worden versterkt. Verder wil ik versneld verder gaan met het ontwikkelen van nieuwe producten en markten. Ik had als kind al affiniteit met dit product, maar ik had tot een jaar geleden niet durven dromen dat ik zou praten over manitol en glucosan uit champignons. Daarvoor verzamel ik nu ook een hele schare mensen om me heen, waaronder fabrikanten en wetenschappers. Er breken nieuwe tijden aan. En die tijden hebben behoefte aan nieuwe producten en diensten.
Ik heb veel van mijn periode als ondernemer geleerd. Soms neem je echter net iets teveel risico, maar uiteindelijk kom je er alleen maar sterker uit. In feite neem ik nu nog steeds risico’s. The Scelta Institute kost elke dag geld om het draaiende te houden, en je moet bereid zijn om zoiets tot je hobby te maken. De één heeft twee huizen en gaat veel op vakantie. Mijn vrouw en ik hebben twee gezonde zonen, één huis en allebei een mooie auto. Verder hebben we niet veel nodig.”
Paspoortcheck
-geboorteplaats: Venlo
-geboortedatum: 14 februari 1957
-ouders: Gisbert en Wilhelmina Klerken
-partner: Marita Klerken
-opleiding: MEAO
Trivia
-favoriete restaurant: De Italiaanse keuken geniet de voorkeur
-favoriete vakantiebestemming: Ik wissel elk jaar af. Tot nu is Japan het beste bevallen
-boek op het nachtkastje: geen, ik slaap ’s nachts
-Vrije zaterdag: wandelen in de natuur, golfen, food/funshoppen
-ik rijd een: Jaguar
-mijn mobiel is een: Nokia E90
delen:
