Magazines | Noord-Limburg Business nr 3 2022

Eef Langenveld. Fotografie: Willy Opreij

De verkiezing Topvrouw Limburg heeft als doel om vrouwelijk ondernemerschap en leiderschap te stimuleren en te ontwikkelen. De winnares die elk jaar wordt gekozen, dient als boegbeeld en inspiratiebron voor andere vrouwen. Dat zo'n boegbeeld ook echt werkt, weet bestuursvoorzitter Eef Langenveld uit eigen ervaring.
 

De verkiezing heeft in tien jaar tijd al heel wat vrouwelijke inspiratiebronnen naar voren geschoven. Toch blijft het nodig om aandacht te vragen voor vrouwelijk leiderschap. "Doe je dat niet, dan vervaagt het", stelt Eef Langenveld. "Een treffend voorbeeld is het vrouwenquotum dat in Nederland sinds 1 januari van kracht is. Volgens dat quotum moet binnen deze organisaties een derde deel van de leden van de RvC vrouw zijn. Daar gingen jaren van debatteren en adviezen aan vooraf, zonder het gewenste effect. Momenteel voldoen 61 van onze 89 beursgenoteerde bedrijven aan het voorgestelde quotum. Maar kijk je bij diezelfde bedrijven naar hun besturen, dan zijn in het afgelopen jaar 5 van de 22 vacatures ingevuld door vrouwen waarbij er 3 vertrokken zijn. De netto stijging in 2021 bedroeg dus 2 vrouwelijke bestuurders. Daar zit geen quotum op, dus valt de aandacht weg."

Eigenschappen

Dat er binnen bedrijven niet meer aandacht aan en ruimte voor vrouwelijk ondernemerschap en leiderschap wordt gegeven, is volgens Eef een gemiste kans. "Ieder mens heeft mannelijke en vrouwelijke eigenschappen en het is belangrijk dat je een bedrijfscultuur creëert waar beide typen eigenschappen de kans krijgen om zich op managementniveau te ontwikkelen en te groeien. Eigenschappen die je bijvoorbeeld veel bij vrouwen ziet, is dat ze de langere termijn goed voor ogen houden en in hun afwegingen meenemen. Daarnaast zijn ze over het algemeen goed in luisteren, doorvragen, nieuwsgierig zijn en empathie tonen. Het stellen van vragen of het nemen van meer bedenktijd kan bij mannen soms voor onrust zorgen, omdat zij zich eerder vertrouwd voelen bij mensen die bijvoorbeeld sneller een besluit nemen. Belangrijk dus om daar het gesprek over aan te gaan, want dit wil bijvoorbeeld niet zeggen dat vrouwen niet besluitvaardig zouden zijn."

Diversiteit

Vanuit een breder perspectief maakt het stimuleren van vrouwelijk ondernemerschap en leiderschap onderdeel uit van een actueel maatschappelijk vraagstuk: het bevorderen van diversiteit en inclusiviteit op de werkvloer. Het gaat daarbij niet alleen om gender, maar ook om aspecten zoals leeftijd en etnische en culturele achtergronden. "Werk je als bedrijf niet aan een diverse, inclusieve bedrijfscultuur en -besluitvorming, dan groeit de kans dat je talent en kracht gaat missen. Het probleem is dat veel hiervan onbewust gebeurt, met als gevolg dat getalenteerde mensen weggaan of zelfs bij voorbaat worden uitgesloten. Het is vooral aan het management om deze beweging in gang te zetten. En uiteindelijk zullen bedrijven en organisaties wel moeten, anders zou je zomaar 'de strijd om goed personeel' kunnen verliezen. De uitspraak dat er niet genoeg topvrouwen zouden zijn, is overigens een gepasseerd station. De SER heeft een uitgebreide database met profielen van vrouwen die klaar zijn voor het bekleden van topfuncties."

Zelf heeft de stichting de oproep tot diversiteit ook ter harte genomen. "Wij hebben bij zowel het samenstellen van het bestuur als de jury gekeken naar een mix van gekwalificeerde mensen, geselecteerd op gender, culturele en etnische achtergrond en het type bedrijf/organisa-tie waarvoor zij werkzaam zijn."

Als het aankomt op het toetreden tot topfuncties, hebben vrouwen zelf ook een essentiële rol volgens Eef. "Stop met twijfelen aan jezelf en wacht niet tot je er zogenaamd klaar voor bent. Als het jou aantrekt en het past bij wie je bent, dan zet die stap. Praat er over met je omgeving en geef aan hoe belangrijk dit voor je is. Daarnaast kun je natuurlijk ook andere vrouwen stimuleren om de stap te zetten. Nederlandse vrouwen zijn kampioen deeltijd werken en het is natuurlijk aan iedereen om daar een eigen keuze in te maken, maar het heeft wel een effect op de economische ontwikkeling en zelfredzaamheid. Vorig jaar bleek uit onderzoek in opdracht van ABN AMRO dat slechts 48% van de Nederlandse vrouwen financieel onafhankelijk is. Wanneer Nederlandse vrouwen net zoveel zouden gaan werken als mannen, zou dat in 2020 zorgen voor een toename van de arbeidsproductiviteit van 1,4% en 10,8 miljard euro aan extra economische groei en ontwikkeling zorgen. Concreet komt dat neer op ca 1.000 euro extra per huishouden. Als vrouwen die stap zouden zetten, heeft dat dus een enorme impact op de groei van de economie. Maar misschien nog belangrijker is dat dan 61% van de vrouwen financieel onafhankelijk wordt."

Boegbeeld

Met het kiezen van een nieuw boegbeeld voor 2022 hoopt Eef vrouwen en mannen een zetje in de goede richting te geven. "Zelf heb ik ook voorbeelden gehad die mij stimuleerden mijn weg te volgen, ongeacht wat anderen daarvan zouden vinden. Dat gun ik anderen ook. Onze Limburgse topvrouwen doen dat als geen ander. Zij gaan letterlijk en figuurlijk in de schijnwerpers staan om te laten zien hoe belangrijk diversiteit en vrouwenparticipatie is. Het zijn wederom stuk voor stuk krachtige persoonlijkheden die zich tegelijkertijd ook kwetsbaar durven op te stellen. Daar is moed voor nodig en daar heb ik veel respect voor. Voor mij hebben ze dan ook alle drie al de titel van Topvrouw verdiend."

De finale van de verkiezing Topvrouw Limburg vindt plaats op donderdag 22 september in de Paterskerk in Weert. 

Marivonne van Kralingen is mede-eigenaar Voor de Zaak Ondernemersrecht en Arbeidsrecht, voorzitter van de raad van commissarissen van Rabobank Noord-Limburg, voorzitter van de commissie Arbeidsmarkt & Kennisontwikkeling van Ondernemend Venlo en bestuurslid bij Jong Management Noord- en Midden-Limburg. Fotografie: Petra Niessen

Marivonne van Kralingen: "Ik hoop dat de winnares van 2022 de laatste is"
 

Marivonne wist al vanaf haar achtste dat ze advocaat wilde worden, maar vanzelfsprekend was dat niet. "Na een jaar havo/vwo te hebben gedaan, was het advies havo. Toen ik aangaf dat dat voor mij geen optie was, kreeg ik de kans om vwo te doen. Makkelijk ging dat niet, mede vanwege het feit dat ik dyslectisch ben. Toen ik in 5vwo zat, overleed mijn vader. Dat was een enorme drijfveer om door te zetten. Uiteindelijk is het me gelukt en ben ik in Rotterdam rechten gaan studeren. Vervolgens kon ik aan de slag bij een advocatenkantoor in Helmond, waar ik naast de advocatuur de mogelijkheid kreeg om Ondernemerscafé Helmond op te zetten (een live-talkshow en netwerkavond voor regionale ondernemers). In 2013 maakte ik de overstap naar een advocatenkantoor in Venlo en ook in Venlo ben ik de uitdaging aangegaan om een Ondernemerscafé Venlo op te zetten."

Het ondernemerschap lonkte. Samen met haar compagnon, Rob de Hair, werd onderzocht of toetreden tot de maatschap van het kantoor waar ze werkte een optie was. "De visies op de invulling van de rol van advocaat en de ontwikkeling van het vak op termijn bleken te ver uit elkaar te liggen. Toen Rob en ik de knoop doorhakten om voor onszelf te beginnen, was ik inmiddels vijf maanden zwanger van mijn eerste kind. Dat heeft ons zeker niet tegengehouden."

Blind voor het doel

Inmiddels bestaat Voor de Zaak bijna zes jaar en heeft Marivonne diverse nevenfuncties in haar portefeuille, waaronder voorzitter van de raad van commissarissen van Rabobank Noord-Limburg, voorzitter van de commissie Arbeidsmarkt & Kennisontwikkeling van Ondernemend Venlo en bestuurslid bij Jong Management Noord- en Midden-Limburg. Zelf heeft ze niet het idee dat het bereiken van deze fase in haar carrière ooit gepaard is gegaan met belemmeringen. "Ik ben altijd blind voor het doel gegaan, vanaf het moment dat ik havo-advies tot het moment waarop ik besloot voor mezelf te beginnen. Mijn directe omgeving heeft mij altijd gesteund. Wanneer mensen toch hun twijfels uitspraken, motiveerde mij dat juist om hun ongelijk te bewijzen. Ik ga door een muur als het moet."

De enige strijd die Marivonne naar eigen zeggen de afgelopen jaren heb gevoerd, was met haarzelf. "In het begin van mijn loopbaan was ik erg onzeker en vroeg ik me af of ik niet te jong was om advies te geven. Werd ik gevraagd vanwege mijn inhoudelijke bijdrage of was ik de excuustruus die diversiteit kwam brengen? De zakenwereld is immers nog altijd overwegend een mannenwereld. Nu ik verder in mijn carrière ben, weet ik dat het om de inhoud draait en dat mensen mijn mening en advies waarderen, mede omdat ik oprechte interesse toon en altijd mezelf blijf. Juist daarom ben ik gevraagd voor mijn nevenfuncties. En zo zit ik er nog steeds in. Als je om mijn mening vraagt en je vindt het antwoord vervelend, dan is dat niet mijn probleem. De vraag stellen is immers het antwoord accepteren."

Combineren

Een veel gestelde vraag aan vrouwen die een carrière met een gezinsleven combineren, is hoe zij dit doen en of dit niet lastig is. Voor Marivonne is dit geen enkel probleem. "Toen ik koos voor het zelfstandig ondernemerschap, wist mijn partner dat ik geen stap terug zou doen. We hebben goede afspraken gemaakt en hij is zelf minder gaan werken. Hoe meer open en flexibel je daarin bent, des te beter het werkt en dan gaat die druk er vanzelf af. In principe is de woensdag voor mijn gezin, maar als er echt een crisis is dan zorg ik dat ik er voor mijn klanten ben. Dat werken voor een vrouw heel gewoon is, heb ik zelf van huis uit meegekregen. Mijn moeder en mijn oma aan moeders kant hebben altijd gewerkt. Mijn kinderen weten dat hun moeder een eigen zaak heeft en soms 's avonds moet vergaderen. Zij vinden dat heel normaal en spelen moedertje kindje, waarbij mama met de laptop en mobiel op pad en het jongste kind naar opvang gaat. En dat is ook de situatie van tegenwoordig; onderzoeken wijzen uit dat je tegenwoordig met één baan geen volledig huishouden meer kunt runnen."

Boegbeeld

Hoewel Marivonne een groot voorstander is van de verkiezing, heeft ze toch een bepaalde weerstand. "Ik ben een aantal maal bij de finale aanwezig geweest en vroeg me altijd af waarom er nog steeds een afzonderlijke prijs voor vrouwen nodig is. Maar kijk je naar de realiteit, dan hebben we nog een lange weg te gaan. Zo zijn de ondernemersprijzen de afgelopen jaren allemaal door mannen gewonnen. En uit onderzoeken blijkt dat wanneer er meer vrouwen actief zijn binnen een bepaald beroep, de achtig voor het beroep daalt. Uiteindelijk hoop ik natuurlijk dat ik win, maar ik hoop nog harder dat de winnares van 2022 de laatste is die de prijs wint. Dat de finalisten als boegbeeld fungeren, vind ik een goede zaak. Als ik iemand kan inspireren om ondanks tegenslagen of negatieve adviezen toch tegen de stroom in te gaan, je droom waar te maken en vooral de nadruk te leggen op wat er wél kan, dan lijkt me dat fantastisch."




Chahinda Ghossein is cardioloog i.o. bij MUMC+, hoofdonderzoeker op het gebied van vrouw-specifieke gezondheid en voorzitter en mede-oprichter van Stichting Queen of Hearts. Fotografie: Petra Niessen

“Ik wil laten zien dat het gewoon kan”


Chahinda Ghossein werd twee jaar geleden al benaderd voor de verkiezing Topvrouw Limburg, maar had toen het gevoel dat ze nog niet genoeg had bereikt. “Sindsdien heb ik enorm geïnvesteerd in de problematiek waarvoor ik me inzet en dat heeft zijn vruchten afgeworpen. Nu ben ik alsnog genomineerd en dat geeft een bizar, maar trots gevoel. Het laat zien dat wat je doet wordt gezien en gewaardeerd, niet alleen door je naasten en je collega’s, maar ook door de maatschappij.”

Toekomstperspectief

Chahinda refereert onder andere naar de tijd en energie die ze steekt in de erkenning van zwangerschapscomplicaties op medisch, psychisch en maatschappelijk vlak. De aanleiding hiervoor is persoonlijk. “Ik verloor elf jaar geleden mijn pasgeboren dochtertje en dat had een enorme impact op mijn toekomstperspectief. Als kind kreeg ik van mijn ouders mee dat studeren het allerbelangrijkste was. Zelf waren zij uit Libanon gevlucht naar Nederland en het idee dat hun kinderen zouden studeren, gaf hen het gevoel dat dit niet voor niets zou zijn geweest. Toen ik in Maastricht geneeskunde studeerde, koos ik voor gynaecologie. Ik had een duidelijk pad uitgestippeld waarbij ik eerst wilde promoveren en dan verder wilde met onderzoeken doen. Door het verlies van mijn dochter zat ik als gynaecoloog in opleiding niet meer op mijn plek. Ik deed toen al onderzoek naar hartproblemen bij vrouwen tijdens en buiten de zwangerschap. Ik gunde het mezelf om mijn perspectief te verzetten en maakte de overstap naar cardiologie, zodat ik alsnog invulling kon geven aan mijn klinische ambities en op maatschappelijk niveau kon bijdragen aan een beter besef van wat mij was overkomen. Veel mensen wisten namelijk niet dat het jarenlang niet goed met mij ging. Ik sloot mezelf emotioneel af voor de buitenwereld. Pas zeven jaar later stond ik het mezelf toe om de emoties te voelen en praatte ik er met anderen over. Toen bleek dat meer mensen in mijn directe omgeving elk hun eigen ervaring op dit vlak hadden. Ik was dus niet de enige, maar heb me wel al die jaren zo gevoeld. Ik werd toen nog vastberadener om antwoorden te vinden én het normaal te maken om erover te praten. Want er heerst nog steeds een taboe op dit onderwerp.”

Onderzoek

Met de Stichting Queen of Hearts, waar Chahinda mede-oprichter en voorzitter van is, wil ze de maatschappelijke bewustwording omtrent zwangerschapscomplicaties vergroten en de gevolgen op de langere termijn in kaart brengen. “Deze stichting heeft onder andere als doel om geld op te halen voor wetenschappelijk onderzoek. Er is namelijk wel enige kennis van de impact van een zwangerschap op het hart- en vaatstelsel, maar zwangerschapscomplicaties hebben nog lang niet de bekendheid en aandacht die deze zouden moeten hebben. Veel patiënten geven aan te weinig (h)erkenning van hun zorgprofessional zoals de huisarts of bedrijfsarts te krijgen. Het gaat om relatief jonge, ogenschijnlijk gezonde vrouwen waarbij van alles speelt in hun lichaam en in hun leven; moederschap, werk, sport, vrienden. Je kunt jezelf daar enorm in verliezen en ontzettend eenzaam voelen, net als ik destijds. Daarom hebben we met de stichting een programma ontwikkeld om de complicaties actief te kunnen opsporen. Eind juni hebben we zelfs een groot medisch congres georganiseerd, wat als een grote erkenning voelt. Daarnaast willen we de maatschappelijke bekendheid rondom deze problematiek vergroten en de kennis toegankelijk maken voor een groot publiek. We hebben onder andere een boek gepubliceerd met verhalen van ervaringsdeskundigen, waaronder presentatrice Eva Jinek. Na mijn optreden in haar talkshow naar aanleiding van dit boek begon de aandacht voor de problematiek te groeien. Ik mocht zelfs een bijdrage leveren aan haar boek. Ook heeft ze een documentairereeks gemaakt over de impact van de zwangerschap op het vrouwelijk zijn gemaakt.”  

Verwachtingspatroon

Hoewel Chahinda zich door haar vrouw zijn nooit heeft laten beperken, is het opbouwen van haar carrière niet altijd even makkelijk geweest. “Ik denk dat dat te maken heeft met het verwachtingspatroon van anderen. Mensen neigen naar het gemak van hokjes denken. Wanneer mensen mij zien met mijn emigratie-achtergrond, een andere religie en als jonge vrouw met een bepaald uiterlijk, val ik buiten het plaatje. Dat is voor sommigen lastig om mee om te gaan. In het verleden betrok ik dat op mezelf en zocht ik naar manieren om het perspectief van anderen te verbreden. Daar heb ik veel energie aan verspild. Inmiddels ben ik gestopt met mezelf verklaren. Ik ben zoals ik ben. Ondertussen werk ik hard en combineer ik mijn werk met mijn opleiding, de stichting en mijn gezin. Het lukt dankzij de steun van de mensen die in mij geloven, al zijn er ook mensen die zich soms zorgen maken. Dat ervaar ik dan juist als betuttelend.”

Chahinda vindt het geweldig om jonge vrouwen met een migratie-achtergrond die tegen obstakels aanlopen, te laten zien dat het toch kan. “Hetzelfde geldt voor alle Nederlandse vrouwen die door een zware zwangerschap de grip op hun leven verliezen. En als jonge arts in opleiding met een academische carrière die niet alleen focust op haar opleiding, maar tegen de verwachtingen in ook investeert in haar persoonlijke ontwikkeling.”




Esmiralda Thieme is directeur Risk & Internal Audit bij AZL (onderdeel van NN Group), lid van de risicocommissie van de Pensioenfederatie en lid van het Audit & Risk Committee bij Stichting Pensioenfonds Medisch Specialisten. Fotografie: Petra Niessen

“Met drie dagen werken kun je deze functie niet uitvoeren”

Automatisering, processen en innovatieve technieken trokken altijd al de aandacht van Esmiralda. “Ik ben van nature een beetje een control freak. Als geboren en getogen Maastrichtse deed ik na mijn studie informatiewetenschappen in Amsterdam nog een studie Business Control in Maastricht. Vervolgens kwam ik als jong broekie bij de gemeente op de hr-afdeling terecht. Dat was een hele andere omgeving, maar ik houd dan ook van nieuwe dingen ontdekken. Die eerste job was een ontzettend leuke periode en ik heb ook nog even gereisd, voordat ik vervolgens 10 jaar bij de Provincie Limburg bleef hangen. En toen kreeg ik de kans om bij AZL een nieuwe afdeling risicomanagement, en later ook de compliance unit en internal audit afdeling, in te richten, waar ik uiteindelijk doorgroeide naar een directeurspost en onderdeel ging uitmaken van het MT. Voor al mijn functies geldt dat ik dit werk doe zolang ik het leuk vind en er een uitdaging in zie.”

Zware functie

Esmiralda Thieme heeft als Directeur Risk & Internal Audit bij AZL een zware functie met veel verantwoordelijkheden. “Alle organisaties die financiële diensten aanbieden in Nederland vallen onder het toezicht van de Nederlandsche Bank en de Autoriteit Financiële Markten. Deze organisaties moeten volgens strenge richtlijnen aantonen dat alle strategische,- tactische en operationele processen, applicaties, projecten en programma’s binnen de organisatie in control zijn. Van financiële processen en vermogensbeheer tot de wendbaarheid van de IT-platforms; alles staat onder toezicht. Op het gebied van de inrichting van gouvernance governance wordt onderscheid gemaakt tussen operationele verantwoordelijkheid, de risicomanagers die eerste lijn moeten beoordelen en challengen (countervailing power) en de onafhankelijke auditors die continu de effectiviteit van alle controls en systemen auditen.” Esmiralda is binnen AZL verantwoordelijkheid voor het integrale in control zijn. “Een lastige rol, dat betekent dat ik geen pluimen loop uit te delen, maar juist aangeef waar verbeteringen noodzakelijk zijn.” 

Sturen op welbevinden en autonomie 

Op dit moment maakt Esmiralda werkweken van 70 tot 80 uur per week. Dat komt mede door de transitie van de pensioenregelingen, de implementatie van het nieuwe pensioenakkoord en het implementeren van een volledig nieuwe IT-doelarchitectuur. Dit heeft enorme impact op alle processen, portalen, systemen en de transformatie van de organisatie. “Zolang je je werk leuk vindt en je algemeen welbevinden goed is, kun je een hoge werkdruk gedurende een bepaalde periode prima handelen. Daarom stuur ik binnen mijn team niet alleen op resultaten, maar ook op welbevinden. Dat creëert loyaliteit en houdt de team spirit goed. Het betekent ook dat je soms tussen de regels moet laveren. Wanneer ik iemand vraag om op zaterdag over te werken, vind ik het geen punt als deze op maandag later begint. De uitloop binnen mijn team is dan ook bijzonder laag en de medewerkerstevredenheid is hoog.” 

Geen belemmering

Esmiralda heeft gedurende haar carrière nooit enige tegendruk of belemmering ervaren. “Ik ben van nature erg nuchter en ik sta daar ook niet echt bij stil. Ik heb hooguit vanuit mijn eigen ambitie de neiging gehad om me te bewijzen. Ook de combinatie met de zorg voor mijn dochter die nu 13 is, heb ik nooit als een belemmering gezien. Ik vind zowel mijn gezin als mijn carrière uitdagend. Natuurlijk is het soms lastig, maar dat heeft niets te maken met het feit dat ik een vrouw ben. Dit geldt evengoed voor een man die vijf dagen per week werkt. Ik heb ook nooit de behoefte gehad om deeltijd te gaan werken. Sterker nog, dat is onmogelijk als je deze topfunctie hebt en dat geldt voor zowel mannen als vrouwen.”

Met haar finaleplaats in de verkiezing Topvrouw Limburg is Esmiralda enorm vereerd. “Ik ervaar veel positiviteit vanuit AZL, de medewerkers, het MT en de klanten. Het is ontzettend fijn om de waardering die ik heb voor de inzet van anderen terug te mogen ontvangen. Ze gunnen het mij allemaal. Daardoor voelt het nu al als een overwinning. Ik vind het mooi dat deze verkiezing er is. Ik zie het als een pluim voor vrouwen aan de top.”
 

.

Van nominatie tot winnares

Iedereen die dat wil, kan kandidaten voor de verkiezing Topvrouw Limburg aandragen. Het bestuur verstuurt vervolgens een verzoek tot inschrijving naar de betreffende dames, waar een beschrijving van de eigen kwaliteiten zoals persoonlijkheid, denkwijze en werkwijze onderdeel van uitmaakt. Mogelijke belangenverstrengelingen worden vastgelegd en beoordeeld. Verder moeten de kandidates een bepaalde binding met Limburg hebben (er wonen, werken of een sterke betrokkenheid hebben).

Het bestuur selecteert vervolgens maximaal tien kandidates en draagt deze over aan de jury, die zes kandidates uitnodigt voor een gesprek. Daarbij wordt gekeken op welke manier de kandidates een inspiratiebron vormen en of zij dit ook goed kunnen overbrengen. Dit kunnen vrouwen in een topfunctie binnen een bedrijf zijn, maar ook vrouwen die uitblinken in organisatietalent. Op basis van deze gesprekken worden drie kandidates geselecteerd. Tot aan de finale en het jaar dat volgt, is het aan deze kandidates om de verkiezing en het doel van de verkiezing op een goede en passende manier te promoten. Tijdens de finale zelf houden de dames een laatste pitch, waarna de jury de winnares kiest (in tegenstelling tot voorgaande jaren is er geen publieksstemming meer). De winnares mag een jaar lang de titel Topvrouw Limburg dragen en neemt tijdens de opvolgende editie plaats in de jury.

delen: