Magazines | Noord-Limburg Business nr 1 2024

Aan kennis en ambitie schort het veel vrouwen zeker niet. Dat geldt ook zeker voor Lidy Rutten, parkmanager bij Ondernemend Venlo en Ine Camps, eigenaresse van designer sieradenmerk Camps & Camps. Noord-Limburg Business sprak met beide dames over ondernemerschap, doorzetten en het belang van rolmodellen.

Lidy Rutten: "Er is zoveel mogelijk"

Lidy kwam via een flinke omweg als parkmanager bij Onder-nemend Venlo terecht. "Ik heb toerisme gestudeerd en heb na mijn afstuderen onder andere bij DHL, Centraal Beheer en Achmea Beleggingen gewerkt, waaronder in leidinggevende functies. In 2007 verhuisde ik - en later ook mijn toenmalige partner - naar Spanje. Toen ik vijftig was, gingen mijn partner en ik uit elkaar en verhuisde ik na zeven jaar terug naar Nederland. Ik had bijna niets meer en moest meteen aan de slag om een inkomen te verdienen. Door mijn verblijf in Spanje waren mijn opleidingen en werkervaring echter ineens niets meer waard. Toen ik de vacature voor Parkmanager bij Ondernemend Venlo voorbij zag komen, besloot ik na enige twijfel uiteindelijk toch een brief te schrijven. Tien jaar later is het nog steeds de perfecte baan voor mij. 1300 ondernemers verspreid over twintig bedrijventerreinen kunnen mij voor alles benaderen, of het nu om wateroverlast, carmeetings of een kapot wegdek gaat. Ik ben dankzij mijn levenservaringen goed in problemen en crisissituaties oplossen. Ondertussen ben ik weer gelukkig en ben ik financieel onafhankelijk."

Gelijkheid

Bij de bedrijven waar Lidy over de vloer komt, ziet zij voornamelijk mannelijke leidinggevenden en ondernemers. "Vrouwen lijken wat meer onzichtbaar en treden minder snel op de voorgrond. Al ligt het natuurlijk ook aan de tak van sport en zijn er zeker uitzonderingen. Neem bijvoorbeeld Lizbeth van den Boogaart, de voorzitter van Ondernemend Venlo, Petra Conrads die leiding geeft aan nikkelbedrijf Jacobs NCI in Lomm of Kim Frencken-Kelleners van Kellpla. Enerzijds heb ik het idee dat het niet zozeer aan de ondernemers ligt. De vraag is vaak ook of de vrouwen het zelf wel willen. Wellicht vragen ze zich af of ze het wel kunnen? Anderzijds zit die echte mannenwereld nog steeds in de maatschappij verankerd. Zo ben ik zelf ook opgevoed. Mijn vader zei vroeger tegen mij dat ik niet hoefde te studeren omdat ik toch wel met een kweker zou trouwen. Dat wilde ik echter niet. Het is aan jezelf of je je daartegen verzet en of je je kinderen erin meeneemt. En als je huisvrouw wil worden, is dat ook prima, zolang het maar je eigen keuze is. Wat ik dan wel weer verontrustend vind, is dat er onder jongeren tussen de 14 en 25 jaar oud een tendens actief is - waaronder op Threads - waarbij de mening wordt verkondigd dat mannen de kost moeten verdienen en vrouwen thuis moeten blijven. Terwijl vrouwen van onze generatie juist al die jaren hebben gevochten voor gelijkheid."

Rolmodel

Dat het belangrijk is om te doen wat je leuk vindt en je eigen keuzes te maken, geeft Lidy onder andere mee tijdens de gastcolleges die zij in de regio Venlo geeft in het primair- en voortgezet onderwijs. Ook neemt ze onder de noemer 'rolmodellendag' meiden vanuit Sterk Techniek Onderwijs mee in haar wereld als parkmanager. "Dan komt de inspiratie vanzelf, ook op jonge leeftijd. Zo kreeg ik na een gastcollege van een leerling de boodschap dat ze stress had vanwege het kiezen van een vakkenpakket. Dankzij mij besefte ze dat ze later altijd nog kan doen wat ze wil. Dat is precies de boodschap die ik mee wil geven. Er is zoveel mogelijk, maar je moet er wel wat voor doen. En wanneer je eenmaal aan het werk bent en je bent niet meer gelukkig, dan is het aan jezelf om die stap te zetten om ervoor te zorgen dat je weer plezier in je werk hebt. Ik hoor zo vaak dat mensen dat uitstellen, uiteindelijk toch de switch maken en zeggen dat ze dat eerder hadden moeten doen."

Ine Camps: "Ondernemerschap vergt ambitie en enthousiasme"

Ine maakte als klein kind van dichtbij kennis met de modebranche en bouwde in deze wereld haar carrière op. "Mijn moeder begon in de jaren zestig met het maken van sieraden. Mijn twee jongere zussen en ik verdienden ons zakgeld met het rijgen van kettinkjes en armbandjes. Toen ik ongeveer tien jaar oud was, legde mijn moeder een stapel modebladen op tafel en mochten wij kijken welke kralen en sieraden bij de kleding pasten. Een vriendin van mijn moeder had een winkel en wilde de kettingen in haar winkel verkopen. De leden van de inkoopvereniging van mijn moeders vriendin zagen de kettingen vervolgens in de winkel liggen en zo begon de verkoop van sieraden. Toen het bedrijf van mijn moeder steeds groter werd, besloot mijn vader zijn baan bij de bank op te zeggen. In de jaren 70 begonnen mijn ouders zelfs een eigen winkel in het centrum van Blerick. Ondertussen ging ik studeren in Amsterdam, maar besloot na een half jaar terug naar Blerick te gaan. Ik genoot van het contact met de mensen en de leveranciers, het inkopen van collecties en het etaleren van de sieraden. Ondertussen haalde ik mijn middenstandsdiploma, deed ik diverse talencursussen en las ik managementboeken."

Exclusieve collecties

In 1995 namen Ine en haar jongste zus de winkel over. "We besloten kleine collecties van Franse, Spaanse en Italiaanse ontwerpers te gaan importeren. Deze tak brachten we onder in het bedrijf Camps & Camps. In 2008 verkochten we na 31 jaar het bedrijf van onze ouders en ging mijn zus, die de kunstacademie had gedaan, collecties voor Camps & Camps ontwerpen. We zijn ons bewust gaan richten op sieraden van onedele metalen, zoals kunststof en glaskralen in alle kleuren van de regenboog en met bijzondere effecten. Als klein kind gingen we al met onze ouders naar fabrikanten van metalen, glasstenen en halfedelstenen. Daar zagen we hoe mensen met heel veel passie een bepaald ambachtelijk product maken. Wat betreft de sieraden kijken we wat bij onze doelgroep past, wat we zelf mooi vinden en wat de modetrends doen."

Ruimdenkend

Ine geeft aan dat haar man - net als haar vader destijds bij haar moeder - alle ruimte heeft gegeven zodat Ine haar carrière kon uitbouwen. "Toen ik het bedrijf van mijn ouders overnam, hadden we twee kleine kinderen. Mijn man zag dat ik ambitieus was en vond het geen probleem om deeltijd te gaan werken. Het woog ook toen al niet op tegen de extra kosten die we voor kinderopvang kwijt zouden zijn. Maar dat dit niet vanzelfsprekend was, merkte ik toen het 25-jarig jubileum van mijn man werd gevierd. Zijn leidinggevende hield een toespraak waarin hij zei dat mijn man ondanks de belemmeringen die het beroep van zijn vrouw met zich meebracht zich toch altijd volledig had ingezet. Ik ben na afloop naar zijn leidinggevende gelopen en heb gezegd dat ik het apart vond dat hij dat zo had verwoord. Daar keek hij raar van op. Achteraf voelde ik me schuldig en vroeg ik aan mijn man of ik een belemmering ben geweest voor zijn carrière. Hij gaf gelukkig aan van niet, omdat we samen die keuze hadden gemaakt. Ik heb me ook vaak schuldig gevoeld richting mijn man en kinderen wanneer ik iets niet afkreeg voor mijn werk en de kinderen niet naar bed kon brengen, terwijl mannen daar veel minder mee zitten. Tegelijkertijd biedt het zelfstandig ondernemerschap op dat vlak juist ook voordelen. Wanneer er iets met de kinderen is, kun je als directeur veel makkelijker zeggen dat je niet komt. Je hoeft geen verantwoording af te leggen."

Ambitie en enthousiasme

Ine geeft aan dat het ondernemerschap de nodige ambitie vergt. "Veel vrouwen die een winkel of bedrijf starten, merken tijdens het traject dat dit veel tijd en energie kost. Je moet wel passie voor het ondernemerschap en je bedrijf hebben. Zelf ben ik bijna dertig jaar ondernemer. Ook ik moest in lastige tijden volhouden. Soms vraag ik me af of het de moeite waard is geweest wat ik allemaal opzij heb gezet voor mijn carrière. Hoewel ik met de kennis van nu op sommige momenten in het verleden andere keuzes zou hebben gemaakt, zeg ik volmondig ja. Ik word nog steeds dolblij wanneer we een nieuwe collectie presenteren. Dat enthousiasme moet je wel blijven houden. Je moet continu blijven kijken of wat je doet nog bij je past. Heb je dat niet, dan moet je eerlijk naar jezelf zijn en stoppen."

"Ik zie mijn moeder als rolmodel"

Max Hoevenaar besloot drie jaar geleden actief te worden in het bedrijf van zijn moeder Ine. "We hebben altijd een goede band gehad en je krijgt niet altijd de kans om met je moeder samen te werken. Ze gaat langzaam richting het einde van haar loopbaan en in 2020 was het juiste moment daar, toen mijn tante wilde stoppen met Camps & Camps en zich wilde toeleggen op kunst. We hebben samen een plan opgesteld hoe we het bedrijf toekomstbestendig konden maken, welke richting we daarvoor op moesten en wat daarvoor nodig was. Omdat we elk onze eigen taken hebben (Max houdt zich bezig met de webshop, marketing en acquisitie, red), botsen we niet met elkaar."

Max ziet zijn moeder zeker als een rolmodel. "Ine is een hele energieke vrouw die heel veel balletjes tegelijk in de lucht kan houden. Dat moet ook wel, want niets is zo veranderlijk als de wereld van de mode. Haar bedrijf bestaat al bijna dertig jaar en gedurende die jaren moest ze steeds meegaan met de tijd en vernieuwingen en verbeteringen doorvoeren. De concurrentie is toegenomen. Vroeger waren er niet veel ondernemers die internationaal inkochten, zelf ontwierpen en de producten weer doorverkochten. Met de komst van internet is de hele wereld toegankelijk geworden. Je kunt online ontwerpen, in Azië laten produceren en alles hiernaartoe verschepen. Ik vind het knap dat ze dit niet doet, steeds een stap weet voor te blijven en dat ze dit al zolang volhoudt."
 

delen: